به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم اعزامی به بندرعباس، همزمان با برگزاری رژه بزرگ شناورها و زیرسطحی‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آب‌های خلیج فارس، جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش نیز بر فراز آسمان خلیج فارس در حال برگزاری رژه هستند.
جنگنده‌های اف14، اف4، سوخو22 و . . . از جمله جنگنده‌های حاضر در این پروازها هستند.
انتهای پیام/*
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی خبرگزاری میزان، سرلشکر محمد باقری ستاد رئیس کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران
در مراسم رژه 31 شهریور با بیان اینکه هفته دفاع مقدس یادآور رشادتها، دلاوریها و
جانفشانی های ملت ایران است اظهار کرد: به گواهی تاریخ طی چندین قرن گذشته هیچ گاه
ملت ایران آغاز کننده هیچ جنگی نبوده است و ملت ما در طول تاریخ همواره ملتی صلح
دوست و مسالمت جو بوده است.وی با بیان اینکه دفاع مقدس آیینه تمام نمای سلحشوریهای رزمندگانی بود که در برابر رژیم بعث عراق قرار گرفته بودند گفت: دفاع مقدس باید عبرت کسانی باشد که از صدام ورژیم بعث با پول وسلاح حمایت کردند و اصل همسایگی را به جان نیاوردند؛ آنها هر چند مورد رافت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتند اما باید این هشدار ما را جدی بگیرند که اگر خودشان به خودی خود و یا در زیر چتر آمریکا بخواهند وارد مبارزه با ایران شوند ما برای آنها آینده ای بهتر از صدام پیش بینی نمی کنیم.
وی با بیان اینکه در دفاع مقدس جهاد اصغر با جهاد اکبر تلفیق شد تصریح کرد: امروز 8 سال دفاع مقدس ما چراغ راه برادران ایمانی مان در سوریه ،لبنان،افغانستان، یمن،عراق و بحرین مظلوم است.
سرلشکر باقری با بیان اینکه دشمنان ما تلاش می کنند تا محدودیتها و فشارها را در برابر محور مقاومت افزایش دهند گفت: آنها موفقیت های ایران در مبارزه با تروریسم را شکست خود می دانند.
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح با بیان اینکه هدف نهایی آمریکا واسرائیل نابودی زیرساختهای کشورهای مسلمان سوریه وعراق و مجبور کردن آنها به وابسته خودشان می باشد تصریح کرد: به فضل الهی نه تنها آنها در این هدفشان موفق نخواهند شد بلکه امروز منطقه ما به مخمصه کاخ بزرگ و هم پیمانان منطقه آنها تبدیل شده است.
سرلشکر باقری با بیان اینکه تجربه 38 سال سپری شده از انقلاب اسلامی به ویژه دوران دفاع مقدس موجب شده که نیروهای مسلح ما در حوزه دستاوردهای دفاعی با خلاقیت و ابتکار مسیر افتخار آفرینی در عرصه های مختلف زمینی ،دریایی ، هوایی و هوافضا به پیش ببرند.
وی در پایان با بیان اینکه اقدام اخیر آمریکای جنایتکار در اعلام حمایت نظامی از رژیم صهیونیستی ما بر قدرت افزایی نیروهای مسلح مصمم تر از گذشته می کند تاکید کرد: آزمایشهای نظامی ایران طبق جدول و برنامه ریزی تعیین شده ادامه پیدا خواهد کرد و تحت هیچ شرایطی مورد تعلیق قرار نخواهد گرفت و ما هر گاه صلاح بدانیم آنها را رسانه ای خواهیم کرد.
به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم، سامانه موشکی اس300 روسی و سامانه موشکی باور373 که به سامانه موشکی اس300 ایرانی معروف است در رژه صبح امروز نیروهای مسلح در تهران به نمایش عمومی گذاشته شدند.
ایران 4 گردان اس300 از روسیه خریداری کرده که به‌گفته روس‌ها تاکنون نیمی از این خرید (معادل 2 گردان) تحویل ایران شده است. هر گردان اس300 شامل 4 پرتابگر 4تایی موشک، رادارها، پست فرماندهی و ادوات جانبی دیگر است.
براساس این گزارش، اس300 در حال حاضر یک خانواده است و انواع مختلفی از این سامانه با کاربردهای متفاوت در وزارت دفاع روسیه تولید شده است. هم‌اکنون اس300 پی‌ام‌یو (S-300PMU) به‌عنوان یکی از مرگبارترین و پیشرفته‌ترین سامانه‌های موشکی خانواده اس300 شناخته می‌شود. آن‌‌طور که روس‌ها اعلام کرده‌اند، زمان آماده‌سازی این نوع از سامانه‌ها، حدود 5 دقیقه است که این خود یکی از ویژگی‌های مهم سامانه موشکی اس300 پی‌ام‌یو به شمار می‌رود.
یکی از بهترین مدل‌های سری P سامانه موشکی اس300، سامانه‌های پی‌ام‌یو2 هستند که رادار کشف هدف این سامانه 64N6E2 Big Bird نام دارد و می‌تواند حدود 200 هدف را کشف کند. رادار رهگیری این سامانه نیز می‌تواند همزمان 12 هدف را رهگیری کرده و اطلاعات به‌دست آمده را به رادار کنترل آتش یا همان رادار درگیری سامانه موشکی منتقل کند.
برد درگیری با اهداف توسط سامانه موشکی اس300، 200 کیلومتر اعلام شده است.
به گزارش بین‌الملل خبرگزاری میزان،
پایگاه خبری-تحلیلی «جبهه جنوب» با انتشار مطلبی نشان می‌دهد که چگونه
رسانه‌های مسلط غربی در اتحادی نامبارک و نانوشته تلاش می‌کنند دولتهای
روسیه و سوریه را عامل اصلی نقض آتش‌بس معرفی کنند وجنایتهای تروریستها را
نادیده بگیرند که این رسانه‌ها از آنها به عنوان «انقلابی» یا «مخالف
میانه‌رو» یاد می‌کنند.
سرویس جهان مشرق - آمریکا و متحدانش در جهان عرب، به دنبال یک «معامله بزرگ» با روسیه هستند تا در ازای رضایت روسیه به رفتن بشار اسد، در باغ سبز همکاری‌های پرسود با کشورهای ثروتمند خلیج فارس را برایش بگشایند. آیا مسکو باید چنین پیشنهادی را لحاظ کند یا چنین پیشنهادی می‌تواند مسکو را وسوسه کند؟
اپوزیسیون دولت سوریه که مورد حمایت غرب است (کمیته عالی مذاکره،SNC) اخیرا طرحی جدید برای حل مناقشه سوریه که دست کم 5 سال دوام بیاورد، ارایه کرده است. طبق این طرح، رییس جمهور اسد باید مطابق نتایج کنفرانس ژنو1 در 2012 از قدرت کنار برود.
طبق طرح SNC که مورد حمایت ایالات متحده و عربستان سعودی است، قرار است اسد در مذاکرات تازه شرکت داشته باشد، در نتیجه او از ریاست جمهوری کنار می رود و تعهد می کند که هیچ نقشی در آینده سیاسی نخواهد داشت (به ویژه در دولت انتقالی و انتخابات آینده). همان طور که می بینیم، آن ها کوتاه آمده اند، چرا که تا پیش از این پا را در یک کفش کرده بودند که هیچ گاه با اسد پشت یک میز نمی نشینند.
حال، هدف آن ها همان است: بیرون کردن رییس جمهور مستقر سوریه از عرصه سیاسی این کشور. مسکو همچنان این طرح را غیرقابل پذیرش می داند. کرملین اصرار دارد که اسد در همه روندهای سیاسی که در صحنه سوریه رخ می دهد، مشارکت داشته باشد. لازم است که نگاهی نزدیک، در پس زمینه طرح اپوزیسیون، به شرایط بیاندازیم.
نخست این که، روسیه پیش از این با دو پادشاهی نفتی منطقه، بحرین و قطر، توافقنامه همکاری نظامی امضاء کرده است. بحرین ثابت کرده که به طور جدی قصد دارد زمینه های همکاری با روسیه را توسعه دهد. در حالی که، پوتین هم بحرین را یک «حامی جدید» روسیه در غرب آسیا خوانده است.
در ثانی، کمی پیش تر، روسیه و عربستان سعودی در چین بر سر میزان تولید نفت و در نهایت تنظیم قیمت نفت به توافقی رسیدند که مدت ها انتظار آن می‌رفت.
به طور کلی، این دو واقعیت نشان می دهد که عربستان و سایر کشورهای خلیج فارس، به مسکو پیشنهاد می کنند که در عوض توقف حمایت از دولت سوریه، از قراردادهای کلان تجاری، سرمایه گذاری ها و افزایش قیمت نفت با همکاری سعودی و شرکایش برخوردار شود. می شود گفت که این ها «هویج» های این معامله هستند.
قطعا، «چماق»هایی هم هستند. وزیرخارجه آمریکا، جان کری، و همتای سعودیش عادل الجبیر، گفته اند که ائتلاف به رهبری آمریکا در سوریه قرار است با مشارکت سربازان سعودی، فارغ از حضور نیروهای روسی در سوریه، عملیات های میدانی خود را تشدید کنند. الجبیر این گفته خود را در لندن، در همان روزی که اپوزیسیون سوریه از طرح خود رونمایی کرد، تکرار نمود.
حضور سربازان سعودی در خاک سوریه می تواند مشکلات زیادی برای روسیه ایجاد کند. علاوه بر این، ترکیه نیز اعلام کرد که آماده است به عملیات آفندی نیروهای آمریکایی به «رقّه»، پایتخت خودخوانده خلافت داعش، ملحق شود. اگر روسیه پیشنهادات اپوزیسیون دولت سوریه را نپذیرد، محتمل است که واشینگتن از ایده انکارا حمایت کند.
طراحان «طرح جایگزین» (plan B)، این گونه اندیشیده اند که اگر چنین اتفاقی بیافتد، روسیه خود را در شرایط دشواری خواهد یافت. (طبق پیش بینی آنها) روسیه با ادامه پشتیبانی سفت و سخت از اسد، ممکن است ابتکار عمل در جنگ با داعش را به آمریکا، ترکیه و سعودی بدهد که (تردید نیست) افتخار این فتح را به حساب خود واریز می‌کنند. آن گاه تعیین سرنوشت رییس جمهور سوریه با فاتحان خواهد بود. در این صورت، طبق این سناریو، روسیه که چشم انداز همکاری پرسود با کشورهای عربی را هم از دست داده، دست خالی خواهد ماند.
در واقع، هیچ چیز جدیدی در کل این طرح نیست: رفتن اسد در ازای منافع (همکاری با کشورهای عرب) خلیج فارس. سعودی ها سال هاست که از همین فرمول استفاده می کنند.
واقعا چرا آن ها این قدر مشتاق رفتن اسد هستند؟ پنج سال پیش، قبل از آغاز جنگ داخلی در سوریه، در بحبوحه رویدادهای موسوم به بهار عربی، رییس جمهور سوریه ماندن در کنار ایران را، به جای پیوستن به سعودی و ترکیه، انتخاب کرد. سعودی ها هرگز نمی توانند او را به همین خاطر ببخشند.
در چشم انداز وسیع تر، دشمن سعودی در سوریه و در کل غرب آسیا، ایران است. آن ها به دنبال ایجاد یک حصار ضد ایران در سوریه هستند. به علاوه سعودی ها می خواهند که روسیه از مشارکت منطقه ای خود با سوریه دست بردارد. به نظر می رسد که فرمول فوق الذکر را می توان این گونه تفسیر کرد که سعودی ها به مسکو این پیام را می دهند که جبران خسارت های ناشی از قطع روابطش با ایران را به عهده می گیرند.
اما، اگر از یک منظر کلانِ عملگرایانه به بنگریم، باید اذعان کرد که نه «هویج»ها چنگی به دل می زنند، نه «چماق»ها چندان متقاعدکننده اند. نخست، جبران ضرر از دست دادن ایران برای روسیه، با وعده قراردادهای چند میلیاردی و سرمایه گذاری های کلان، غیرممکن است. اگر همه این قراردادها و سرمایه گذاری ها واقعی باشد، باز حضور یک همسایهِ غیردوست در جنوب روسیه (با توان موشکی و پتانسیل ساخت بمب هسته ای) تنها با یک موقعیت راهبردی قابل اتکاء در خلیج فارس قابل جبران است.
ثانیا، در موضوع «چماق»ها، به نظر می رسد که زمان اِعمال plan B، از سوی آمریکا تقریبا تمام شده است. ایالات متحده دست به کارزار نظامی گسترده، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و تا زمان معلوم شدن ساکن بعدی کاخ سفید نخواهد زد. البته باید احتمالی هر چند کمرنگ را برای تصمیمات غیرمنتظره، از برنده جایزه صلح نوبل، باراک اوباما، به ویژه بعد از تجربه تحقیرآمیز در چین، لحاظ کرد. با این وجود، چندان محتمل و حتی عقلانی نیست که اوباما در زمان کوتاه مانده به پایان دوره اش، به قیمت تقابل مسلحانه با نیروهای روسی، تمام قد وارد معرکه سوریه شود.
تنها شیوه ای که شاید جواب دهد، قانع کردن نیروهای داعش به تسلیم کردن «پایتخت» خود است. ترک ها قبلا این حقه را در شمال سوریه زدند، وقتی که تنها در چند ساعت «جرابلس» را تصرف کردند. با این حال، این ترکیب بسیار مخاطره آمیز است و تبعات نشت اطلاعات چنین معامله ای با تروریست های داعش (برای امریکا) پیش بینی ناپذیر.
حال روسیه باید منتظر بماند تا این شرکاء رویکردی مسوولانه تر به مشکل پیدا کنند و با پیشنهادی جدّی تر جلو بیایند.